Door: Just Fontein − 03/02/14, 14:12
Philip Seymour Hoffman wordt beschouwd als een van de grootste acteurs van zijn generatie. Hij wordt geroemd om zijn toewijding en veelzijdigheid. Zelfs van zijn wat onbeholpen uiterlijk wist hij een unique selling point te maken. Wat was het dat hem zo'n bewonderd acteur maakte?
Toewijding'Voor mij is acteren een martelgang. Een martelgang omdat je weet hoe prachtig het kan zijn', zei Philip Seymour Hoffman in een uitgebreid profiel in The New York Times (2008). 'Toen ik jong was dacht ik: dat is prachtig en dat wil ik doen. Maar willen is gemakkelijk, proberen echt goed te zijn - wel, dat is een absolute martelgang.''Bij elke film die ik maak zijn er nachten dat ik om 02:00 uur wakker word en denk: ik ben hier verschrikkelijk slecht in.' Aan iedere rol die Hoffman speelde ging een intensieve voorbereiding vooraf. Zo verdiepte hij zich vier maanden lang in Truman Capote, voor zijn met een Oscar bekroonde rol in de biopic over de Amerikaanse schrijver. 'Ik las veel, luisterde naar zijn stem, keek video's van hem. Soms ben je als acteur een soort detective die op zoek is naar het geheim dat het karakter bepaalt.'Het typerend irritante, sardonische stemmetje van Capote, raakte hij pas maanden na de opnamen weer kwijt. 'Voor de rol moest ik ongebalanceerd leven. Dat was slecht voor mijn mentale gesteldheid. (...) Ik moest de hele dag in mijn karakter blijven, anders kreeg mijn lichaam de kans om weer uit de rol te vallen.' Voor The Master (2012), waarin hij zichzelf tot een goeroe kneedde die veel weg had van Scientology-oprichter Ron L. Hubbard, trok hij een compleet jaar uit.Bekend is zijn uitspraak dat acteren gelijk staat aan 'puzzels leggen'. Die kwam voort uit een opmerking uit zijn jonge jaren, toen iemand de beginnende acteur toebeet dat die zijn vak te serieus nam. Dat kon helemaal niet, vond Hoffman, die drama studeerde aan de Universiteit van New York, in de afstudeerlichting 1989. 'Acteren geen puzzel?!, dacht ik. Dan moet je wel echt slecht zijn, want acteren is een puzzel leggen. Iets creëren is moeilijk. (...). Je maakt fouten, en blijf je maar proberen. De sleutel is toewijding. En dat is moeilijk, want je blijft zoeken naar wat het is waar je je precies aan overgeeft.'
Hoffman verstond de kunst om technisch te spelen, op de millimeter precies, zonder dat het op acteren leek, schrijft Volkskrant-recensent Bor Beekman. Regisseur Mike Nichols (Charlie Wilson's War): 'Ik weet niet hoe hij het doet. Keer op keer wordt hij iemand die je nog nooit hebt gezien, maar die je direct herkent. Zijn gehele voorkomen lijkt te veranderen. Daarmee bedoel ik dat hij zichzelf van binnenuit verandert: het moedwillig herschikken van zijn moleculen om een ander mens te worden.'Toen Hoffman in 1984, hij is dan nog geen 17 jaar, werd aangenomen voor de prestigieuze zomercursus aan de New York State Summer School of the Arts, maakte hij al grote indruk op de docenten. 'Hij viel op', herinnert Bennet Miller, regisseur van de Oscarwinnende film Capote, zich. 'Hij was zeer populair: iedereen viel voor hem. Niet omdat hij zo'n sociaal dier was, maar omdat hij zijn werk zo serieus nam. (...). Als hij een verhaal vertelde vrolijkte hij de hele kamer op. Je wilde in zijn buurt zijn.'
KarakteracteurSeymour Hoffman begon zijn carrière als karakteracteur met het spelen van bijrollen. De freaks, buitenstaanders en zonderlingen, daarvoor belde men hem, en het werd eind jaren negentig zijn specialiteit. 'Kwetsbare mannen, vaak serviel, en passief-agressief. Rollen die een film doen opleven, soms in een enkele scène', aldus Beekman.'Ik zie mezelf niet als een bijrol-speler. De grootte van de rol doet er niet toe. Kijk naar Sean Penn en Gary Oldman. Of Meryl Streep. Spelers die acteren als kunst beschouwen, en niet als een kunstje. Er zijn in Hollywood veel acteurs die het al heel wat vinden hun beroemde hoofd te laten zien', zei hij in een interview met de Volkskrant in 2004.
RegisseursacteurDe laatste film waarin hij speelde is 'A Most Wanted Man' van de Nederlandse regisseur Anton Corbijn. Hij noemt Hoffman in een reactie 'de meest begaafde acteur waar ik ooit mee gewerkt heb'. 'En als je kijkt naar wat hij allemaal gemaakt heeft geldt dat voor de meeste, zo niet alle regisseurs die het geluk hadden met hem te werken'.Hij werkte samen met de grootste namen in Hollywoord, onder wie de Coen Brothers, Todd Solondz, Spike Lee en Paul Thomas Anderson. Die laatste zag Hoffman bij zijn filmdebuut in de bijrol in het melodrama Scent of a Woman, waarin Al Pacino een blinde man speelde, en herkende het grote talent direct. 'Het was een van die belachelijke momenten waarop je iemand opbelt en zegt: 'jij bent mijn favoriete acteur'.' Samen zouden ze vijf speelfilms opnemen, waaronder Magnolia en Boogie Nights, met Hoffman respectievelijk als de engelachtige verpleger en het knechtje op de pornoset.
Veelzijdig'Seymour Hoffman was enorm veelzijdig', zegt NRC-filmcriticus Peter de Bruijn. 'Hoffman kon komische rollen spelen zoals in Charlie Wilson's War, of een gladde spindoctor. (...) Hij was niet bang om aparte karakters te spelen en zei in interviews altijd dat hij op zoek was naar de 'dramatic truth'.' Filmtijdschriff Variety prijst de manier waarop Hoffman altijd de volledige controle had over zijn tekst en lichaam. 'Hij was consistent. Consistent goed.'Journalist Kees Driessen schreef vorig jaar in Vrij Nederland: 'Hij speelt in zijn beste rollen telkens iemand die een masker draagt. Dus niet alleen een personage, maar een personage dat zich anders voordoet dan hij is. Het is in feite een dubbele transformatie: Hoffman speelt zowel zijn personage als het masker waarachter dat personage zich verbergt. Hij acteert acteurs.' 'Hoffman speelt de façade, plus wat daaronder schemert. Een dubbele laag. Als dat masker dan toch valt en aan de oppervlakte komt wat het personage niet durfde laten zien, kan het effect hartverscheurend zijn.'Zoals veel acteurs vond Hoffman dat hij zijn beste werk leverde in het theater. Onder meer zijn rol in Death of a Salesman, in 2012, wordt gerekend tot de beste vertolkingen van die klassieke Amerikaanse rol als handelsreiziger Willie Loman. Capote-regisseur Miller: 'Een van de dingen waar ik het meest spijt van heb in mijn leven is dat ik Phil nooit heb gezien als Willie Loman.'
UiterlijkHoffman ziet er niet uit als het prototype Hollywoord-superster; niet extreem knap, maar ook niet extreem lelijk, niet de bouw van een bodybuilder, maar ook geen vetzak. In The Los Angeles Times zei hij daarover: 'Veel mensen noemen me mollig, wat zo simpel is, zo voor de hand liggend. Of gedrongen. Bleek. Vlassig. Er zijn zo veel andere mogelijkheden. Waarom niet compact?' Zijn uiterlijk zat hem tijdens zijn carrière niet in de weg. Integendeel. Meryl Streep, die tegenover hem speelde in het priesterdrama Doubt, zag het uiterlijk van Hoffman als een voordeel: 'Philip ziet er niet uit als 'iemand'. Dat betekent dat hij iedereen kan zijn.'Ook zelf beschouwde hij zijn uiterlijk als iets waar hij gelukkig mee kon zijn. In The New York Times zei hij: 'Als ik in de badkamer kom en mezelf in de spiegel zie denk ik: wat is er gebeurd? De jeugd heeft me voorgoed verlaten. De angst die mensen gek maakt, raakt ook mij op dat soort momenten. 'Maar als ik werk, ben ik dankbaar voor de manier waarop ik eruit zie. Ik ben dankbaar voor het feit dat ik een lichaam heb dat alles kan om eruit te zien als... iedereen.'
Original Post by: http://ift.tt/1kDW3dy
http://ift.tt/1kDW3dy